Bilmeye meyli yok kadri ellerin,
Vefaya tutunur uçarsın gönül.
Üstüne mi bastı gonca güllerin?
Bir cemre düşende açarsın gönül.

Sılayla vuslatı isterse özün;
Yoluna kar serer, başında güzün.
Dağları devirir bir acı sözün;
Ses etme sabırla geçersin gönül

Gözleri kararır karşında durur,
Kardeşin sırtına kör bıçak vurur,
Kin denilen batak sevgiyle kurur
Sen ona yıldızlar saçarsın gönül.

Giden ne götürmüş gittiği yere?
Hiç on verdin mi sen aldığın bire?
Garibin hatrını sorsan bir kere
O zaman servetle göçersin gönül.

Selam bilmeyene selam yollarsın.
Zehiri aşk ile işler ballarsın.
Hiddetle kaşığı kora sallarsın,
Sabırla membadan içersin gönül

Sana vuran ele, gülle git önce.
Yunustan yadigâr dille git önce.
İncin de incitme, belle git önce,
Mevkini yüceden seçersin gönül.

İbrahim ŞAŞMA----KARAMAN’dan