Yokluğuna atılan mektup 1

istanbul bugün çok soğuktu
çok üşüyorum sensiz istanbul da
sevgini düşünmek kavursa da bedenimi.
bu hasret beni öylesine karanlığa mahkum ettiki
hiç bir şeyi göremiyorum gündüzüm bile karanlık
bugün şirketin kapısının önünde gri bir caddy araç.
yüreğim oynadı bir anda nefesim kesildi.
imkansızı bile görmek istiyor insan işte.
öylesine şeyler yaşamışızki istanbulda
nereye baksam sen her yerde seni arıyor gözlerim..
bazen bakışlarda, bazen gülüşlerde
bazende ağızlardan çıkan kelimelerin içinde oluyorsun,
o ne kadar güzel kullanırdı bu kelimeyi diyorum içimden
bazen öylesine yoğunlaşıyorsunki içimde
işte ozaman gökyüzüne çıkıyorsun bebeğim orda izliyorum seni
,bütün yıldızlar sen oluyorsun
bir tanesi kayıyor, korkuyorum düşüyorsun diye
beni dile bebeğim diyorsun geliyorum sana beni dile
seni diliyorum birtanem, senin olmak için, benim olman için
seni diliyorum...
bazen gülüyorum sohbetlerimiz aklıma gelince.
senin yanında ne kadar mutlu olduğumu hatırlıyorum
işte o zaman o engin denizlerde seni arıyorum
her azgın büyük dalgaya sen diye bakıyorum
kendimi atmak geliyor içimden o dalgaların kucağına al beni diyorum götür o okyanuslarına senli olan yerlere.....

bazen ağlamak geliyor içimden öylesine özlüyorumki, seni oylesine hissetmek istiyorumki
işte o zaman yağmurlarda arıyorum seni
üzerime yağıyorsun, öylesine ıslanmak istiyorumki seninle
seninle birlikte akmak istiyorum gittiğin yerlere.....

bazen üzerdik ya birbirimizi o kadar üzülürdükki yüreğimiz kanardı sanki ama sonrasında öylesine sarılır, öylesine çekerdimki kokunu,
içime öylesine işlerdinki...
işte bunlar aklıma gelince, kokunu getirir belki diye rüzgarlarda arıyorum seni...öylesine esiyorsunki bütün vücudum titriyor tüm gücünle hissediyorum seni...
yetmiyor öylesine esmeliki beni alıp götürmeli senli diyarlara

hani üşürüm ya ben sen alırsın beni kollarına ısıtırsın.
işte o zaman karlarda arıyorum seni
üşümek hiç ısınmamak istiyorum.
seninle birlikte yağmak,sonrada erimek erimek erimek, birleşip tek beden olmak ve kaybolmak yok olmak seninle beraber....

bir yazında bana diyorsunki, seni ne kadar sevdiğimi yıldızlara sor onlar anlatacaklar sana diyorsun.
hani fenerbahçede bir resmini çekmiştim ya balım
geçen gün ay öylesine güzeldiki işte o halini gördüm ayda inanamadım okadar güzel gülüyordunki bana...
seni sensizde yaşıyorum bebeğim bunlarla seni aldatmışmı oluyorum yoksa
yaşıyorum ama işte böylesine..
ya gerçeğe döndüğümde hissettiklerim işte o an,işte o an ölmek istiyorum.... sensizliği hiç sevmedim.......sevmeyeceğim.....

geldiğinde ne güneşi isteyeceğim ısıtsın diye nede ayı isteyeceğim bir kere yüzünü görebilmek için,
ne rüzgara soracağım seni, nede yağan yağmurla ıslanacağım nede gökkuşağında arayacağım renklerini....öylesine güzelsinki birtanem.
doğanın bütün güzelliklerini taşıyorsun
sen benim kainatımsın.....balım

Safiye Özgöç