Su olup yağmur ile... yağsam – yağsam toprağa...
Hayat versem, can versem...dala, ota, yaprağa...

Güneş olsam da her gün, batsam da doğsam gün gün...
Benden alsalar hayat, benden verseler sürgün...

Ay olsam, yıldız olsam...göğü benden sorsalar...
Bana bakıp sandallar, gemiler yol alsalar...

Deniz olsam...ya umman, kimi dursam durulsam...
Kimi azzam kudursam...köpüklere boğulsam...

Nehir, dere, ırmak, çay...olsam bunlardan biri...
Dolaşsam gürül gürül...aksam gezsem her yeri...

Ağaç olsam, ot olsam, dal olsam, gonca açsam...
Renk renk çiçek olsam mis gibi koku saçsam...

Kuş olsam, arı olsam, böcek olsam...kelebek...
Hayat bu işte! ..uç – gez – yaşa özgürce demek...

Dağdan ya da tepeden...taş olsam ya da kaya...
Yuvarlansam oraya...yuvarlansam buraya...

Toprak olsam, kum olsam, hatta olsam bir kurum...
Ayak altında kalsam...bile razı olurum...

Rüzgâr olsam, yel olsam essem uuu! ..deli – deli...
Bulut olsam kar-beyaz...dağıtsa yelin el’i...

Hatta kurt olsam, arslan olsam da yabanî...
Ulusam – kükresem de parçalasam hayvanî...

Her şey olsam doğa’da...gökte, denizde, yerde...
ARASAM... İNSAN GİBİ BİR İNSAN var mı? ..NERDE?

Olmasam insan filân...olmasam hiçbir zaman...
Birbirini kötüler... yapar – eder pek yaman!

Şahit ister bin tane insan demeye bize...
Lan! insan olun, insan! gelin be kendinize...

Sende çok var bende az! diye kavga çıkacak...
Sonra top, tüfek, bomba! ..sonra tabanca, bıçak! ..

Girin birbirinize, kafa göz kalmasın da...
Gezin de utanmadan! bir de insansınız ha? ...

Gidin lan işinize, olmasın sizden dost – most...
Mal – mülk – çıkar – menfaat! hadi ordan be hoşt! hoşt!

Dünya bir cennet bize...hayatsa bir emanet...
Bırakın didinmeyi...nedir bu kavga? hayret! ..

Sevseniz – sevişseniz...karşılıksız çıkarsız...
Aynı evin halkıyız! olmayın böyle arsız! ...

Ya mal kavgası, ya din, ya başka şey, ya toprak...
Dünya han biz yolcuyuz...bırak kavgayı, bırak!

Bak! tabiat ne güzel...güzel yaşamak – hayat!
Varken bunca güzellik...sen de yaşa, sen de tat...

Evet! dert var, tasa var, ölüm, hastalık var...
Bilsen bunlar ne güzel! yeniden doğmak kadar...

Bunlar hayatta lâzım, bunlar tuzu biberi...
Bunlarla haşır – neşir olur kadını er’i...

Bunca güzellik varken yaratıp kendinize...
Çekişmeyi – kavgayı! ne diyeyim ben size? ..

Akıl vermiş de Allah! kullanmak size bağlı...
Düşünmez okuyan da düşünür oldu dağlı...

Ey aklı evveller, ey! ..size yahu sözlerim...
Bir silkinin! düşünün! bunu bekler – özlerim...

Hiç utanmaz mısınız? insanlık size kalmış! ..
İtişip – çekişmeyin! Dünya’dan kim ne almış? ..

Ne gelmek elimizde, ne gitmek elimizde...
İşte o arada hep...artımız – eksimiz de...

Yok istemiyorum ben sizinle insan olmak!
Dileğim ne olursam olup öylece kalmak...

Ha dağ, ha taş, ha eşek, ha kuş, ha deniz, ha kum..
İnanın öyle olsa...daha mes’ut olurum! ..

06.01.2005/15.30