Bir demet şiir sundum gönlümün bahçesinden
Gözyaşlarımla suladım sabır toprağında besledim
Yeşerdiler çilelerin gölgesinde
Al kokla yüreğimin buruk rayihasıdır

Gönlümün mabedine gel, koy başını secdeye
Tut ellerimi dökül gözlerimin rengine
Gör gözlerimde sensizlik ne çile
Vuslatı sun leblerinden dökülsün buse

Ey yokluğunun resmini çizmekten bî zar olduğum
Firakı yaşattın firkati gördüm
Yalnızlığımda düğüm düğüm oldum kördüğüm
Gel çöz beni sarıl boynuma olalım lam elif
Sarmaş dolaş yan yana vecd ola

Sunayım afakı gözlerimden
Dem döktüğüm günleri sileyim ezberimden
Bir ayine olsun merhamet et düşmesin
Bakışın bakışımın nazarından
Unutayım yokluğuna bakmayı

Gel ey şu yaralı gönlümün şifası
Mağlup oldum gizli derdin zehrine
Bahşet incitmeye kıyamadığım lisanından
Dinleyeyim bir terennüm
Sun ab-ı hayat içeyim o manalı kelâmından
Şair sözlerin ikrarı devadır cümle derdime

//Sevmelere doyamadığım, ayrılığında usumdan atıp kovamadığım, vuslatı sonsuzlara bıraktığım ey can-ı cananım sanadır bunca lisan-ı encâmım//