İstemediğim bir yalnızlığı yaşıyorum şimdilerde
Burası çok soğuk, üşüyorum anne titriyorum
Hani bir duysan sesimi, bir uzatsan elini
Kasımın ortasında yazı yaşayacağım bu derin kuyuda, yoksun...

İçimden bir ses haykırırcasına bağırıyor sen diye anne
Hadi her neredeysen çık gel, sensizliğin acısı dayanılır değil
Tanımadığım birşey yaklaşıyor bana, üzerinde bir perde var sanki
Adı azrailmiymiş neymiş, yaklaştıkça nefes alamıyorum, hadi be annem gel...

Üzerimde 8 - 9 parça tahta var ve biraz toprak her yanım
Uzaklardan bir ses duyuyorum şimdi bak, ama anlamıyorum
Benim bildiğim bir lisan değil, sanırım arapça olmalı
Bana anlatır misin yukarıda olup bitenleri annem senin dilin ile...

Hadi artık annem, gözlerim kararıyor artık
Nefes alamıyorum, o perde git gide yaklaşıyor
Daha bir zâhiri oluyor bana yaklaştıkça o perde
Anne anlat hadi neler oluyor, hadi annem anlat...

.........VE SESSİZLİK ALIYOR TAHTALARI, TOPRAĞI ve ALTINDAKİNİ..........

Ertesi gün dükkanının camında bir yazı görünüyor mavi gözlü çocuğun
- - - CENAZE NEDENİ İLE KAPALIDIR - - -

NOT : Mavi gözlü çocuk günlüğünün son sayfasına şunları yazmıştır...

14.11.2011 Pzt.

Senden kilometrelerce uzaktayım anne şimdilerde, dün yol boyunca defalarca aramana nede çok gülmüştüm, ne de çok mutlu olmuştum... Telefon çaldığında "ANNEM" diye seslenmesini bile özledim telefonumun biliyor musun ? Kahvaltı masasındaki sıcak boyozunu, çayıma su katmayışını, anne değil anne değil ANNECİM diyeceksin deyişini, OĞLUMMM deyişini, gülümseyişini o kırışmış yüzünün ve daha bildiğim kelimelerle anlatamadığım herşeyini... Meğer yüreğimdeymiş yerin annem, meğer nede çok sevmişim seni, şimdi bir imkanım olsa da kimseden habersiz çıkıp gelsem yanına sırf sana doyasıya sarılmak için tekrar... Şimdi sen bunların hiçbirisini bilmeden oğlum diyorsun bana, oysa oğluşun burada sana büyük bir özlem ve sevgi ile, kucağına yatıp uyuyacağı o günleri bekliyerek yaşıyor... Sen canımsın, CANIM.... Rabbim senin acını göstermesin bana inşallah dedirtenimsin... Artık yatmalıyım annem, kucağın kadar sıcak, OĞLUŞUMMM deyişin kadar huzurlu bir yatağım yok ama, yastığımı kucağın, yorganımı bakışın bildim ben elini öptüğüm o günden sonra... Kal sağlıcakla annecim, seni daha şimdiden özledim PIRLANTA PERİM....

NOT : Yüzüne karşı ANNECİMMM desemde, o benim hayatımın başkentiydi, hiç haberi olamadı gerçi, hiç göremedi veya görmek istemedi ama, o kadar büyük bir özlemle ve aşkla sevdim ki annemi, incinmesinden korktum güzel annemin, PIRLANTA PERİM dedim dünyamda ona...