Demişimdir hep, zamanında geç gelmişim bu hayata diye
Ama ne zaman annem duysa bunu içerlenir, babam içten darılır gibi olur
Neyinden şikayetin derler, susar içime dökerim birikenleri konuşamam
Zamane aşk’ımsılarından şikayet edemem, sevda masallarını hiç bilmezler ki

Kendimi unutarak sevmiştim oysa, hayatım dudaklarının arasından çıkacak
Bir gizli köşedeki, gecenin bir saatinde gizli bir seste saklanmıştı, anlamadı
Bir avuç sesti ömrüm, bir gülümseme ve bir vazgeçilmezlik yansıtı kelimeler
Oysa payıma hep PAS düştü, sessizliğin düştü...

Belki de aşk yorgunuydun, veya sebepsiz bir sevdadan henüz çıkmış
Kalkanı savaş meydanında düşmüş yaralı bir galdyatör belki de
Oysa hiç kılıcını çıkartmadım sevdamın, o kıldan ince kınında aşk’la uykuda
Sen yüreğimin kalabalık aşk kabilesinin sahibiydin, inkarların kabileyi dağıttı

Suçunu bağışladı yüreğim, artık yeni aşklara ve sevdalara yelkenin olsun
Önündeki güneşli ve güzel günler, umudun olsun yarınlar senin
-Dayan Yüreğim- derken acılar bedenime, yüreğimdeki ve bendeki
Bitmek bilmeyen SEN’i bir öğle ezanı sensizliğe uğurlayacağız kısa bir süre sonra

Oysa ölmek ne garip şey değil mi ?
Toprakla yüzleşmek ve hesabına hazırlanmak herşeyin
Oysa yaşamak vardı tüm yeminlerinde ve sözlerinde hiç susmamak vardı
Dilsizliğine isyanım aslında sana aslaa değil, ya yüreğine imkansız sitemim

Bir gün eşim terk edecekse
Bir tanrı ile aldatsın beni.....