6
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
719
Okunma
güneşe dönüktü yüzüm
bir çöl ışığıdır gittiğim kaldırımlar
sarmıştı ruhumu
o bilinmezliğin tozlu etekleri
çocuk yüzümün ezilen masalıyla
avuçlarım takılıyordu gözlerimin ağırlığına
biliyordu yarınlar
harflerin içindeki hapishaneden
kaçarken mürekkeb bulutları
ürkek duyuların zaferleridir
algıların kapanan kapıları
yine hareleniyor bir bir
içimdeki sen
yeniden hapsediyor
yollardaki parlayan sezgileri
belli ki
alışmışız üzülmemek için üzmeye yarınları
kıvılcım gölgelerinde
zamansızlığın nemi gibi hislerim
seslen gökyüzüne
hasret beğen yokluğundan
....
5.0
100% (11)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz