7
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1806
Okunma
sessizce yaklaştı gece
sessiz ve yalnızdı
ay yıldızlar
bir düş gördü
en güzelinden
aydı
umudun bir rengi vardı
ne mavi
ne yeşil
umuttu işte
okyanus kadar deli köpük
çöl kadar kumdu
bir renkti
öylesine
sevdi
sadece sevdi
sıcacık bakan bir çift vefa yoksunu
ne buzdu
ne ateş
bir çift gözdü
kandı
elleri vardı her sözün
tuttu ve inandı
bir düştü hepsi
uyanamadan kayboldu dehlizinde
kırık dökük kanatlar kaldı
sonbahardan kışın başlangıcına
ne ilkti
ne son birilerine
sıcacık kalpti
yandı
bir bardak suydu
tamda susamışken
içti
bir yıldızdı gece
en kuzeyinden
şimalin sağ kolu
adsız olanların sevdası
ne tatlı ne acı
anıydı her biri
kaydı
suskun olmanın asaleti midir?
sesli olmanın çığlığı
gidilemeyen yoldu ertelenen
ummanı yaşayan her bir canlı ya
düşen beklemek
Eyüp’tü
ışığın aydınlattığı kadar dı
sözün alabildiği anlam
gözün gördüğü kısmı
buzdan adamlardı suskunluk
ya şiirler
adsız çığlık tı
sigaradan alınan bir nefeslik zehir
ya tamamı
gönüllü ziftlenmek hayatı
sessizlik ses verir misiniz?
yoksa susmanın asaletimidir
susuz karaya vuran
gecenin
dalgaları.....
5.0
100% (8)
Cevap Yaz