10 Kasım
Saatler hüznü sen geçiyor
Samsun’dan ilk kez doğmadı
Türk’ün batmayan güneşi
Sabaha değdi acının gölgesi
Bu topraklar görmedi böyle kara bulutlar

Akşam ağladı ardından
Yüreklere düştü gece...

Tarihler düşman güne
Takvimler kor oldu yandı
Kalplere kördüğüm atan
matemine...

Vakitsiz gelen acın
Kasım rüzgarları estirdi
Gidişini kabullenmeyen tüm iklimlere...

Sözün bittiği yerde
Ağıt olup düştü dillere
Küstü güzlere bir bir mevsimler...

Sarı saçlarına değdiği gün hazan
Yüzlerde sızladı hüzün
Yüreklerde yara...
Yasa bağlandı hayat

Bakışlardaki bağ bozumu
Son bahara düşen gözyaşından ağır
Gözdeki hareden daha kara...

Karardı Karadeniz..

Hürriyeti içmiş
Mavi gözlerindeki o keskin iz
Ölümü bile üşüttü kapanan kirpiklerinde...

Ağlasa da ayrılık
Yokluğun düşse de kışlara
Yağsa da yüreklere kar
ısıtıyor devrimlerin

Ruhunu yad eddikçe
Her kasım yeniden can buluyor
özgürlük
Ve
Mavi gözlerinde uyanıyor umutlar...

Ölmedin ki sen ATAM
Rahat uyu makberinde
Bir tek adın bile yetiyor
’Ne mutlu Türküm’ Diyen Türk’e...

10.11.2011


Arzu Karadoğan