Bumuydu aşk dediğin
Bumuydu sevgin
Nerden çıktı şimdi saygısızca gidişin...

Seni ben
gözümdeki bebek gibi severdim
Anlamsızca ölüyordum
Tarifi yoktu işte..

Aşkmıydı cıkarsızca ölüşüm, yoksa aşkmı cıktı aramızdan..
Ne sen kaldın yanımda, nede ben kaldım bende
Terk edilmiş bir harabe oldu yüreğim
Sokak çocukları bile yaşamaz artık içimde..

Titreyen ellerim soğuktan değil sensizlikten
İçimdeki sen bile ölüyordu artık sencillikten.
Artık aşk bile sefildi yüreğimden
Acılarıma tuzdu gözlerimden düşen..

Musala taşına yatırılmışdı bedenim
Aşk namaz kıldırıyordu helalinden

Ben çoktan sen olmuştum
Sen bu yüzden içimde öldün, ve öldürdün

Mezarım oldu yüreğin
Ben senden sonra birdaha ölemedim

Aşk oldu gözlerin
Ben senden başkasını göremedim

Mühür oldu dudakların
Ben senden sonra kimseyi öpemedim

düğüm oldu ellerin
Ben senden sonra kimsenin elini tutamadım

Parmaklık oldu saçların
Ben senden sonra hiç bir saça dokunmadım

canımı yaktı kaşların
Ben senden sonra kimseye kaşlarımı çatmadım

Acı oldu kirpiklerin
Ben senden sonra yaş olup yerlere düştüm

Kısacası Sen nefesim oldun
Ben seni geri veremediğim için ölüyordum.

09.08.11
Ahmet ÇALIK