Saat Sen/siz/lik
Gün geceyi vurdu,
Tarih çoktan beni unuttu,
Yüreğimle dertleşiyorum
Seni düşündüğüm Her halimden beli
Düşündüğüm başka ne var ki
Kafam çorba gibi
Karıştıkça çoğalıyor Sen/siz/lik
Düşündükçe duygularım kabarıyor
Gökten hüzün yağıyor sanki
Gözlerim doluyor ellerim titriyor
İçimde kıyametler kopuyor
Susmak çare olmuyor ama
Susuyorum
Hayat duruyor sanki

Yüreğimle dertleşiyorum
O seni sevmedi diyorum
Cevap bulamıyorum
Sessiz çığlıklar kusuyorum geceye
Kendimi avutmaya çalışıyorum
Yüreğimi kandıramıyorum
İçten içe parçalanıyorum
Her parçamda seni yaşıyorum
Ama asla seni sevmiyorum
Kendimi avutuyorum dedim ya
Kan kusuyor yüreğim
Kan/Sen oldum galiba
Acil (sen rh +) Kana ihtiyaç duyuyorum
Kendi kendimle dertleşiyorum dedim ya
Sessiz sonu olmayan bir çığlık bende ki
Bağırmaya çalıştıkça çoğalıyor dertlerim
Bataklıkta çırpındıkça batıyorum sanki
Gözlerim kızarmış umrumda değil
Ölüyorum galiba umrunda değil
Ölsem de iyi yani Kurtulurum
Ben ne ölebiliyorum ne de yaşayabiliyorum
İkİ kişilik yaşayan
Yalnız bir ölüyüm ben
Yüreğimdeki cesedin zehirledikçe beni
Ben de zehirliyorum kendimi
Ölsem kurtuluş
Kalsam kahroluş
İçimdeki sen
Ne olur
Az da olsa
Sus

05.03.11
Ahmet ÇALIK