Bir cenaze evi yası bu.
Matemin rengi siyah.
Bir ölüm yalnızca
ve yalnız başına.
Göçük altında kalmış bu adamın,
Kurtaranı olmayacağını bildiği gibi,
Her kim gittiyse,
Dönmeyeceğini bildiği gibi umutsuzca,
Bazı zaman ise yağmur sonrası gökkuşağını bekler gibi umutlu bir bekleyiş bu.
Kim varsa geride düşünmeden,
Öpmeden alnından henüz
Ve tüm şarapları fıçılardan boşaltırcasına damarımdaki son damla kanı boşaltıp,
Ölüme yürümek adım adım…

Az sonra zaman dolacak sevgilim
Ve sen tüm fotoğrafları söküp yerlerinden,
Gideceksin..

Zifiri geceler bırakacaksın bana,
Bir de devrik cümleler dudaklarımda.
Gizli öznesiz,
Her şey ayan beyan ortada hüzünler yükselecek mısralarımdan.
Bitiremeyip kadehimi,
Alnımı dayayıp masaya,
hıçkırıklı bir uykuya daha dalacağım yine.
Az sonra zaman dolacak
Ve yine yarım bırakıp atacağız sigaralarımızı sevgili,
Tıpkı yarım kalan bu sevda gibi…

Cihat KIRDAR
10.09.2011