Fâtih Sultân Mehmed Hân, vardı protokolde
Onun gerçek makâmı yetmiş milyon gönülde

Sağına da oturmuş sırdaşı Akşemseddin
Veli makâmı vardı bu mübârek seyyidin

Dindar Ebu Bekirʼe bağlıymış silsilesi
Bu zâttan geliyormuş, velinin sülâlesi

İstanbulʼun manevî fâtihi ve mimârı
Dünyada bâkî kalır, ermiş elin imârı

Simâsındaki nûrlar, Allahʼın tecellisi
Fethederken niyâzı, Fâtihʼin tesellisi

Kırmızı kaftân giymiş, İstanbulʼun Sultânı
Dünyaya büyük şeref, bir kez öpse kaftânı

Eline diken batsa, benim gözlerim kanar
Bir tel saçı alevde, yansa yüreğim yanar

Mehmedʼin sol yanına, cülûs etti İskender
Soner de arkalarda, kendine buldu bir yer

Onun hemen yanına oturdu Halil Cibrân
Tamamen dost olmuştu bu iki güzel insân

Gelen misâfirlerle, izlediler Geceyi
Beraber dinlediler aruzu ve heceyi

İskenderʼin yanına, oturdu Nurcan Hânım
Konferans salonu da dolmuştu tıklım tıklım

Akşemseddinʼin yanı Fuzûlî için boştu
Bu eşhâsı yanyana temâşa hayli hoştu

Pür dikkat dinliyordu, şeb-i şiiri herkes
Çıt bile çıkmıyordu tutulmuş gibi nefes

Son »Su Kasidesiʼni« okuyorken Fuzûlî
Karşısına dikildi, Muhammedʼin hayâli

Peygambere âşıktı şiirin bu bülbülü
Bir şefaat olacak bu aşkın tek ödülü

Mürekkeb daha ağır gelir yevm-i mahşerde
Zira cevher-i aşk var bu muhteşem beşerde

Şiʼrin ilhâmın değil; sanki vahyin eseri
Kıyâmette peygamber öpsün o dahi seri

Nasıl bir âşıksın ki, beni böyle mest ettin
Aşkınla »maşûkuna« şu aşkımı test ettin

Senin kadar sevseydim, Habîbini dünyada
Ona nâtlar okurdum hergün hatta rüyada

Aşkının eseridir, güzel »Su Kasidesi«
Artık bu şâhaserin semânın naşidesi

Gelen şâirler şiir, okudu teker teker
Herbirinin lezzeti dilde bal ile şeker

Bazen cehren güldüler, bazen de ağladılar
Bazen birden sustular, bazen de çağladılar

Fuzûlî Fâtihʼini davet etti kürsiye
Beytini okur iken o çekildi geriye:

,,Zülüfünün zencirine bend eyledi şâhım beniˮ
,,Kulluğundan etmesin âzâd Allahʼım beniˮ

Sonra da mikrofonu Abdulhak Hamid aldı
Mehmed Hânʼa yazdığı medhiyesi bir baldı:

,,Her köşesinde dehrin, nâm-ı beka nisârınˮ
,,Şâyestedir denilse âlem senin mezarınˮ

Programın sonunda kürsiye Soner çıktı
Gözlerinin altından, İskenderʼine baktı

Meğer bu büyük edîb sürpriz yapmış Sonerʼe
İskender Pala değil, »Soner« yazmış deftere

Misâfirlere döndü çekingen edâsıyla
Sözü bitirmek için, Şiire Vedâʼsıyla

Soner ÇAĞATAY (15:04) 2 Kasım 2011 / Wuppertal / Almanya

Kelime:
nisâr güneş görmeyen taraf, gölge, dav evi
şâyeste: layık, uygun, hakkı
naşide: topluluk huzurunda okunan şiir, dilden dile dolaşan ve atasözü hükmünü almış şiir.


,,Zülüfünün zencirine bend eyledi şâhım beniˮ (Fatih’e ait)
,,Kulluğundan etmesin âzâd Allahʼım beniˮ
,,Her köşesinde dehrin, nâm-ı beka nisârınˮ (Abdulhak Hamid’ e ait)
,,Şâyestedir denilse âlem senin mezarınˮ