Sihirli ahşâb kapı, açılınca tamamen
Nûrânî bir âleme girdi herkes ânîden

Karşıda, sağda, solda binlerce insân vardı
Hepsinin derûnunda büyük heyecân vardı

Bu gece şakımaya gelmiş bu şeydâ diller
Bal diller okudukça ıslanacak mendiller

Bülbül gibi öterler, gülzârlarda zârâzâr
Kânını revân eder güldeki kupkuru hâr

Kalemin değdiği kalb, yarılır şerha şerha
Gözlerde katre olur yürekten sızan reşha

Sineden sâdır şiir, bir milletin şîridir
Şâir halkın rehberi, hakikatin pîridir

Hiçbir şeyin değil de ilhâmın esîridir
Kaleminin büyüsü şu kalbin tesîridir

Konferans salonu da gamlı şâir doluydu
Çoğunun geldiği yer kanlı Anadoluʼydu

Kubbeden bakıyordu, yıldızlarla muhit mâh
Sanki ay gaybtan vuran envâr-ı Cemâlullah

Nûrla nirân bu yer, meleklerin mekânı
Şâirlerin kelâmı, yaşar tayy-ı zamânı

İçeriye ilk önce İskender Pala girdi
Zira bu büyük edîb edebiyatta pîrdi

Onların geldiğini, farkedince Fuzûlî
Başıyla selâmladı havadayken sağ eli

Soner ile göz göze gelince büyük şâir
Unutulmuştu herşey, şeb-i şiir vesâir

Onun geleceğini, hiç ummuyordu Üstâd!
Derin hüznün yerini almıştı serin dilşâd

Lâleler gibi açtı tebessümler çehrede
Öyle bir ışık yoktu semâdaki zührede

Fuzûlîʼnin gözünde Soner daha çıraktı
Usta şâir olmadan, kalemini bıraktı

Şeb-i şiire geldi; fakat dosta vefadan
Edebiyatı çoktan çıkarmıştı kafadan

Sessizce yürürlerken kenardan öne doğru
Bir adam gördüler ki İstanbulʼun gururu

Soner ÇAĞATAY (03:17) 1 Kasım 2011 / Wuppertal / Almanya

Kelimeler:
zârâzâr: inim inim inlemek
giryân: ağlayan
tayy-ı zamân: zamanı aşmak
nirân: nurla aydınlatmak
envâr-ı Cemâlullah: Allah’ın yüzünün nurları
gevherî: cevher gibi
dilşâd: mutlu
Zühre: Çobanyıldızı
Sineden sâdır şiir, bir milletin şîridir (şîr: süt), (sâdır: çıkıp yayılan)
reşha: sızıntı
şerha: yarık