dışlandım gülücükten
karşı çıkmadığım için aydınlığa
kitaplar dolusu kurşun
sıkmadığım için

elim çenemde düşünmem suç
ipe sapa gelmez işler ardına dek açık
gir tutsaklar kapısından
ez kökünü dost çiçek
katmasın fikirlerini
ister dalı kırsın fırtına
komasın kuş yuvası
bülbül ötmesin

hiç doğmamış ve yaşamamış olmak gerek
ruşen ali’nin gözlerine mil çekmekle
yok sayılamaz gerçek
ey dağlar bir dağlar
bir ucundan bakınca bir ucu
görünmez dünyanın
girmesin içine kimse
kazık çakar gibi dünyaya
işte ölüm:
hiç yaşayamamak!

yaşayamayanlar aylak sokaklarda
kendilerine koşsalar dümen çok
geri dönün geri
arkadakiler ,öndekiler, sondakiler
saat kurar gibi ayarlandı yeriniz
daha geri ,daha geri

bir günlük kelebek kanadı bile takınmayınız
göktekiler yerinden son derece hoşnut
bir sofra kurmuşlar lokmanızdan
hırkalarınızdan beşer parça kırpmışlar

oh devran
otur külhan

bir palyoça gülüşü bile takmayınız ağzınıza
beyler gülüşünden son derece memnun
cümle gülüşlerinizi çalmışlar
kapalı çarşıyı talan eder gibi hırsızlar

Nazik Gülünay