3
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1445
Okunma
akşamın eşiğinde yitik ezgiler
sonbahar negatif bir film
zaman körebe oynuyor ikimizle
neredesin
yüzünde ay ışığı yok bu gece
uzakta bir gitar sesi
aç kurtlar gibi ağzı açık pencere
karanlık kovuyor telleri
geriye kalan
aydan kopan yüzünün izleri
kalbim bir kitaba sığınıyor
kelimeler kifayetsiz
hayatlar dökülüyor gözlerimden
hiçbirini tutamıyorum
dur gitme diyebilirdi dilim
susuyorum
nesneler sarıyor sessizliği
şimdi ay’a dokunsam
yüzünü geri verir mi
Cevap Yaz