içimde acıların beslediği çocuksun
ben seni doyuramadım
sokaklar nasıl doyursun
küçücük adımlar
büyük büyük adamlar
ve bitmeyen kaldırımlar
bir yanın ısınırken
bir yanında karanlıklar
sen acıların resmettiği
içimde beslediğim çocuksun
hangi soğuk iliklerine işleyebilirki
ve kim alabilir
başındaki taş yastığı
işte o fotoğraftaki
beş çocuğun ortasındaki
yüzünden çektikleri okunan
burnunu koluna süpüren
ayakkabısı en çok yırtık olan
içimde beslediğim çocuksun
hep ağlaştığımız
yüzlerine bakmadığımız
ve yapayalnız bıraktığımız
korkarak uzaklaştığımız
güzel bir resme yakıştıramadığımız
güzel gözlü
güzel tenli
güzel ruhlu
içimde beslediğim çocuksun
hangi dünyanın ucundan tutundun
hangi dala sarıldın
hangi yola koyuldun
nerede kayboldun bilmiyorum
ama sen
benim içimde beslediğim çocuksun
senin rüyalarını çalan
seni seninle koyan
bizlere
yazıklar olsun