kendimi bunalımlara sokmadan yazamıyorum
sancılar besliyor ruhumu
ruhumu satmadan rahatlayamıyorum
ayrılıklar hayal ediyorum
acıtıyorum canımı
başka bedenlere giriyor
başka gözlerle bakıyorum
aldatıyorum
yalnızlığın krokisini çizdim
o yoldan çıkmıyorum
kelimeler ahenkli biçimde gelirken
dağıtıyorum parmaklarımla
her birini bir tarafa
bazılarını sonra kullanmak için rafa
hiç kullanmamak içinde bazılarını
denize atıyorum
dalgalar getirmesin diye
taş bağlayıp ayaklarına bırakıyorum
ruhumu acıtıyorum
yoksa yazamıyorum
güzel başlangıçlar gelmiyor bana
her defasında yeniden başlıyorum
güz yapraklarına sarıp sevdiğimi
rüzgarın kollarına bırakıyorum
her bahar çiçeklerle geliyor
sevdama her bahar yeniden başlıyorum
en çok ayrılıkları yazan kalemlerimi
en çok ayrılık yazılı kağıtlarımı saklıyorum
her birine bir isim verdim
yanımdan ayırmıyorum
seni seviyorumlar
iğreti duruyor dudaklarımda
aynı kelimeleri ezberleyemiyorum
gitme
yanımda kal
beni de al lar
gözlerimi parlatıyor
uykusuz gecelerin baş ucunda
gerçekleşmeyen dönüşlere
yazıyorum
başka türlü yapamıyorum