Başını kaldırdı
Yüzüne uzun uzun baktı
Dinledi sessizce
Sözcükler beynine kazındı
Adeta boğazını bir yumruk tıkadı
Dil suskuya takıldı
Telafuza çalıştı
Başaramadı...
Söylenilenlere çok şaşırdı
Duyduklarına inanamadı
Ben neymişim meğer diye kah kendini yargıladı
Kah tarafsız taraftardı
Tevazu, tevazu diye fısıldadı
Anlatamadı..
Durdu, düşündü, farkına vardı
Karar verdi bir kez de
Zıtlıkların bile asaleti olmalıydı
Her şeyi orda bıraktı
Kapıyı kilitledi, sıkıca kapattı
Hızla uzaklaştı
Bilmeliydiler ki
Asıl mesele
Önyargı...




Başını kaldırdı
Aynaya baktı
Sırdaşı olmalıydı
Ayna dinlerdi
Onu kırmazdı
Hıçkırıklarını sırrında saklardı
İki damla yaş gözlerinden damladı
Gelmeyen trenlerin dönüşsüz vagonlarındaki raydı
Kime hesap soracaktı
Şimdi kim anlayacaktı
Kimin umrundaydı
Kendini uzun süre sorguladı
Mizanı kurdu, tarttı
Yeniden başını kaldırdı
Penceren dışarı dağlara baktı
Kar ufuktaydı...
Dejavu başladı..


HAZAN