11
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2113
Okunma

Kafatasımda beynim, iki yarım küredir
Ortasında kâinat, sanki buğday tânesi
Kafatasımda dünya, sadece bir püredir
Onu bir çöpe bastı, gönül pastahânesi
Kabuğunu kırıyor, bir hakikat tohumu
Nûrların sıcağında filizleniyor her gece
Nazlı Anka Kuşuʼna çeviriyor rûhumu
Hikmet darağacında, şakıyacak sadece
Dünya denilen topu, iğnelerken bu çocuk
Gözleri gülüyordu, bu yaramazın, hayret!
Âlem ona dedi ki: Aklî dengen mi bozuk?
O da:,,Kim akıllı kim deli bekle ve seyret!ˮ
Hüngür hüngür ağlıyor sokaktaki adamlar
Benim bir topum dahi, yok herkese kıyasla
Dünya denen çatıdan, başıma acı damlar
Eve dolan gözyaşım, eşit hatta Manyasʼla
Varlıkta boğulurken gördüğüm bütün herkes
Ben hiçlik deryâsında, tam kulaç atıyordum
Gördüğüm insanlar da zor alıyorken nefes
Ben yokluğun dibinde kumlara yatıyordum
Bu hiçlik deryâsında yüzen bir balık oldum
Boş varlık sâhiline, uğramam ben bir daha
Yokluğun amâkında bâkî bir Hâlık buldum
Gidiyorum bu sabah, çok sevdiğim Allahʼa
Soner ÇAĞATAY (03:28) 21 Ekim 2011 / Wuppertal / Almanya[ /italik [ /iceri]
5.0
100% (11)