Seni sevmek; unutmaktı adımı…
Doğup büyüdüğüm tüm sokakları.
Annemi…
Babamı…
Yaşadığımı unutmaktı belki de , seni sevmek…

Denedim…
Düştüm birkaç defa…
Her seferinde inandım ve doğruldum , bir ceset gibi mezarlığın birinden.
Yapabilirim…
Sevebilirim…
Hep ama hep inandım…

Seni sevmek…
Sevmek ; başlı başına bir eylemdi…
Ben hep yanlış gördüm…
Bu yüzden tam tutacakken ellerini ,
Kayıp gittin , avuçlarımdan yağmur damlaları misali…

Seni sevmek;
Hiç yüzme bilmeyen bir adamın dalgalarla boğuşması gibiydi…
Yuttuğum suyu, ciğerlerimde hissederken,
Sen geçtin uzaktaki bir gemiyle…
Süzülüp kayboldu, göremediğim gözlerin gözlerimden…
Seni sevmek; uzaktan hissetmekteki , kokunu, ruhunu, sesini…
Sesini evet …Sen konuşunca ; susuyor muydu bülbüller?
Ve bir çocuk anne şefkati buluyor muydu, yavaşça yükselip alçalan tonunda?
Ne yazık ki ben hiç duymadım…

Denedim , çabaladım sevmeye…
Başarıyordum bu sefer…
Evet olacaktı…
Yakalayacaktım , saçlarına dolanmış yıldızları…
Uzanıp gökyüzüne; ayağının altına serecektim , tüm masum yağmur damlalarını…

Ama sen her gün biraz daha silindin bu sokaklardan …
Zamanla hiç gelmez , yürümez oldun mahallenin Arnavut kaldırımlarında…
Ve bir gün ; taşındığını gördüm eşyalarını ellerinle…
Yok dedim gitmiyordur , terk etmiyordur bu şehri…
İhtimal vermedim hiç gidiyor olmana…
Sonra …Sonra gördüm ki , bir kamyon dolmaya başlamış…
İki kanepe, bir yatak, bir televizyon , yemek masası derken ;
Birde baktım ki ; birkaç bavul daha geliyor ardından…
Sessizce izledim eşyaların taşınmasını…
Öylece dalıp uzaklara, seyahate çıktığımızı düşledim seninle…
Birde baktım hareket ediyor kamyon…
Sen birkaç arkadaşa sarılmış ;” hoşçakalın” diyorsun…
Sen gidince nasıl hoş kalır mahallenin çiçekleri , insanları , kedileri…
Ve ben …Ben nasıl hoş kalırım…

Koşmak geldi peşinden kamyonetin ,
Deli gibi koşmak…
Tabanları delinirmişçesine ayakkabılarımın…
Nefes nefese kalana dek koşmak…
…..
….

Gözlerimi açtığımda , henüz doğmamıştı güneş…
Oysa ki ben , rüyalarımda bile seni sevmenin ne kadar ağır olduğunu öğreniyordum…
Ya gitseydin …
Ya gitseydin, seni sevdiğimi bile bile…
O zaman gerçekten kalınır mıydı , hoşça…

Ben seni sevmenin ağırlıyla yaşlanırım sevdiğim…
Sen yeter ki eskit bu sokakları,
Bu kaldırımları…
Sen yeter ki eskit , bu beyhude sevdamı…
Ama bilme sevdiğimi sevdiğim…
Bilme…

R:E:C