Yüzümün kıvrımlarında
gizlediğim kırıklar gölgesidir
avuçlarından sızan ayrılığın
mutluluk terk edilmiş bahar
yağmurlar birde
gözlerim çocuksu özlemleri
emiyor gökyüzünden mavi
yorgun renkler birikiyor
karmakarışık dualar
duldasına acı kanattığım dudaklar
bildik hüzün maskesi
aynalara biriken yas…
sahte

güneşe açılırken gözleri denizin
sesinde susuyor
esmer tenli çocuk
kokusunu alıyor teninin
gecenin şarkısında
güvercinler uçuyor

seni bıraktım
orada seni bulduğum yerde
yollar uzadı
eğri büğrü yollar
uzadı ya nefretle döşeli kollar
bağlandım soluksuz
hep orada kaldım
kahraman oldum
alnının orta yerinden vurulmuş
buzdan heykel gibi soğuk kaskatı
kendi yalnızlığına giden
ellerindi ellerde biten

içimdeki asi kent
soytarı yüzlü hiddet
neden şiir yazdım
kalemden
yansıma saydın
boğulacaktı içimde İstanbul

ezgilerim kan
sevgimde şiddet