sıkıyor gecenin düzenbaz boğazını it
beddua nakaratlarım var
işporta tezgahlarına düşmüş
korku ısırıyor içimi
kan çanağı gözlerim tılsımlı sim
vuruyor yüzüne it közgüsünü
ellerim dünyayı sarsıyor
depremi sadece bende bırak
bedenime yer aç toprak
küstüm oynamıyorum
çocuklar beni affedin

görünür yerlere afişler asın
yokluğa anlam yüklemek ne hacet
ayrılık yazın

İstanbul en güzel siyah elbiseni giy
gece yakışır sana
temiz yüzün asılmış
hüzün yakışır sana
pislik içine bulaşmış
kahpe yakışır sana

bence görmedin göğün mavisini
suyun berraklığını
martıları benim gibi duymadın
vapurda yüzüme çarpan şehir
taksimde insandan nehir
deniz dedin, çiçek açtı gözlerimde görmedin
sevgim başkaydı
özlemlerim başka
benim gibi küfretmedin

kimse acımaz istanbul, BEN GİBİ sokaklarına

ellerim dua bilmezdi benim
ellerim iki yana düşünce körleşenlerim
duydunuz mu ?
İstanbul adında öldü, bende İstanbul da
Orhan Veli’ye götürün beni
bu sevda çivisini ancak o söker
içine kadar geçince
velice içer
delice söveriz onun dilince…

ALi SevimLi