düşer dere ortasına taş, ıslanır içre şıvgın
hırsa sürülür atlar parça bölük suratla
ilindikçe soyut güzergâhlar
yeşilin en taze çağında kıyımdır enkaz
serilir yalan yanlı-ş keskin bir arduaz haz
kararır bir kere daha, damgalanır çetrefilli yılgın ahlar
kırıktır parşömen günceler, mahpus
dudak bağlar kavram kargaşası
zamandır geçen bu kez rakımı
yükseldikçe azalır oksijen damarlarda, artar hırs!


bir acı türküdür düşer bağıra
hayat varsa acı da vardır, elem de
ve hayat ’uğruna ölünecek değer varsa’ devam eder
canı yananın cânân’ı olur derler
durduk yere der mi elin gavuru bağıra, bağıra!
Bir TÜRK dünyaya bedel!



yılgın bir samanlık kalır geride
kumanyası gece gündüz tükenmez bir ateş
hatırlamakla hatırını almak arası akar çeşmeler
her evlat bir anadan bir kere doğar
yaşarken bile, kaç kere ölürken anneler!



ikircikli bir zamandır bazen zafer
bazen kazanmak zaferdir
bazen kutsalını korumak! kazanmak
kazandıkça, kayıpların telaşı basar zihinleri
neye rağmen ne uğruna dikilirse bir yüreğe bayrak!
sönmese de rahmet üfler yine o yanığa?
ne acıdır, hedef de sensin silah da; ve bir yanda VATAN
bir yanını çevirdikçe nâhak halkalar , bir yanın Hakk
açık arttırmacılar iyi bilir bu eğilimi
her zaman en çok isteyen kazanmaz!
en iyi Anzaklar bilir İngilizler Fransızlar
Türk vatanıyla kumar oynamaz!
ve eninde sonunda namlusu düz olanındır zafer

söyleyin o vakit kahpe dölleri
saman elinse, samanlık kimin !

ananın, bacının namusu bekleyen nefer değil mi
o namlu uzattığın, vurduğun er!





/...kahverengi görünür uzaktan bakınca acı, oysa içi kan kırmızıdır
kahpelikle güdülen davarın-davanın semireceği sadece akla kiracıdır.../



bu acı yenmez yutulmaz, evet
evet, kendi çimdiğin gavur silahından daha acıtır
aklı yurdundan eder hatta
ama yine de dayanmalı analar
göz de bizim neticede seyran da
her seyrin cefası da olur sefası da, inancınca
ve tüm sözler susar;

adın TÜRK, mevzubahis de vatan olunca!




yüksekten iner kasırga
döker tohumunu aklanır
yüksekte i n l e r kahpe tohumu, saklanır!
sorsan adı adamdır
it durmaz yattığın yerde onun bunun çocuğu
köpek dediğin bile yediği ele hâkir havlamaz
soyun sopun Anadolunun dört bir yanında emin ellerde
aslını inkar eden hangi cins köpeksin ki;
sayende, o güzelim ülkenin dört bir yanı şimdi ağlayan ANA DOLU!



neyine yetmez, aşın da var işin de
şükürsüz hayvan bile yok dünyada
insan olmadığın şeytanın kabına dadandığından belli
kim neye sahiptir nedir senin eksiğin
cehaletindense şikayetin
uçurduğun okulları topla
sırala vurduğun öğretmenleri
suyun başı bozuk aslında senin de bildiğin gibi;

asıl sorun nesebinden kaynaklı
babalık payının bilinmeyen denklemli o karekökü!
yoksa, hangi bucaktan çıkar
kendi nesline silah sıkan bunca cani, bunca hain it dölü !




alışmışsın bir kere mayasız hamur gibi
her altına konan leğene çömmeyi
alnın secde görmemiş, ilah saymışsın yarım ekmeği
kuşak tanımamış kıçınız bağrınız çıplak
uşaklıktan gözününü açamamışsınız
işiniz ona buna piyon olmak
kurda kuş olmuşsunuz , puşta oyuncak!



önce tarihi okuyun bilin, aklı kıt mahlûklar
ne yiğitler yatar bu ecdadın altında
ne belâlar tanımış, bu yiğit analar
nicelerini görmüş, gömmüş tarihe bu ülke
şerefinden satılı engizisyon şakşakçıları, melûn alçaklar
sizi de yatılı yazacak elbet o taifeye bu ihtişam

bir daha duyun
ki; yurdunu vatan bilir, bir karış toprağını namus Türk milleti
elbet sizi de gömecek o şanlı tarihin, berrak sahifesine
hâinler fasikülünün, satılmış kahpeler bölümüne!




ToprağınSesi




.