İçimde ki çocuk, en saf, en yalın, halimde seslendim geçen yıllara..
Bir ses varmı diye..Ses bırakırmı geçen uzun yıllar,
özlediklerimden bana..?

Yoksa hiç yokmuydunuz, sadece hayalmiydiniz
yılların alıp götürdüğü..

Ya resimlerde ki suret, öğlece bakıyorsunuz yer yer sararmış
kağıtların arasından ..Ben özledim hem de çok, duymak istiyorum
uzaktanda olsa sesini..
Annem, bu sabah tek başıma yaptım kahvaltımı öğle çok istedim ki
ekmeğime reçel sürüp bun yiyeceksin demeni..
Lokmalar dizildi boğazıma..

Şimdi beraber içtiğimiz kahvemizin tadında anılarla
sesleniyorum sana..
Ne olur bir ses ver desem, sanki çok uzak illerdeymişin gibi..

Sıcaklığını, sevgini özledim annem..

Ama, biliyorum ki yoksun, gidilipte dönülmeyen boyuttasın,
ellerinin saçlarımda dolaştığını hissetmek, özleminle karışıkda
olsa güzel..

Haydi bugece düşlerime misafir ol annem, istersen hiç gitme..

Özledim çocukluğumun akasya, sardunya koklarını..
Seni annem, seni çok özledim..Beni yine çocuk filimlerine
götür rüyalarımda..Tut ellerimden

bırakma annem, ya kaybolursam korkusunu aştım,
ama sana çok ihtiyacım var.. ece