1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
984
Okunma
Sen ölebildiğin kadar bensin
Ben yaşadığım kadar sensizim
Yine kimsesizim.
II
Ömür bir vaktin kıskacında
Ve tüm alaturka makamlarla
Hariçten çalıyor…
Saat çalıyor.
Vakit geldi, ben ölmeliyim şimdi
Ki sen olduğun kadar ben olayım
Ben yaşadığım kadar ömrümde solayım
Gül kurutayım
Ve renklerini unutayım…
III
Her bülbül için bir gül diktim
Başka gülleri ise dedim ya biriktirdim
Soldurdum
Kuruttum
Renklerini unuttum
Öldürdüm yani, canlarını su geçmez boğazımda tuttum
Sen ölebildiğin kadar bensin
Ben ise hala ölmekteyim
Makamlar değiştiriyor ve ömrümden gülleri eksiltmekteyim
Her bülbül için yeni şarkılar besteledim
Ötmeyecekler artık aheste aheste
Kök salmış bir kimsesizlik toprakta
Ve lahiyasız, sözsüz, yalnız
5.0
100% (4)
Cevap Yaz