0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
862
Okunma
Ruha üflenmiş sur, helak edilmiş bir kimsenin ancak ölüm kalıntısıdır
Ve yaşam avucumda ufalanır…
Başım bana kalsın, sağ başım, sağ yanım
Her sola dönen sapak
Çıkmaz bir sokağın en geniş dönemeci oluyor ayakuçlarımda
Parmaklarım sızlıyor
Ömrüm dökülüyor bir çatının saçaklarından
Saçlarım ise kuş yuvasını andırıyor
Başka rüzgârlar tarafından dağıtılmış
Divandan şiirler oturuyor gözümün içine
Her biri yâre giderken yara almış kişilerden bahsediyor
Yar olacakken yar dibinde ölen dizelerden…
Dizlerim kanamakta
Ayaküstü çok gitmişliğim yordu beni
Şimdi dizlerim soğuğun nabzını tutuyor
Ve olabildiğince ağırlığınca fikrimin küfür ediyor…
Küflenmiş bu sokaklar!
Örümcekler ise ağ kurmuş düştükleri başıma.
5.0
100% (2)
