Gözlerimde sürgün veren düşlere
Yüreğimin sessiz çığlıklarını sakladım
Bütün cümlelerim pervasızca işgal etti geceyi
Sonsuzluğun derinliğinde
Gökleri elime alıp içimi açtım.

Böyle başladı
Göğün şahitliği yakılan ateşe
Kanatsız bir melek böyle doğdu gecenin rahminden
Böyle heceledi iki kelime vuslat vakitlerini
Penceredeki ayın şavkı
Avaz avaz direndi hasrete
Lal oldu şiir
Kırmızı dudaklı hecelerimde.

Düşlerimde karanlığı yırtan şiir var
Dudaklarımda ise
Alabora olmuş mısralar
En derin suskunluğum
Kaybolup gidiyor satır aralarımda
Apansız tutuşuyor
Tutsak kelimelerim dilimin ucunda
Ben
İnandığım gökyüzünü
İçimdeki hüzünle kucaklıyorum
Tenimdeki kuraklık
Hep gelecek olanı
Yağmurlarla hayal ediyor
Aşk ıslanıyor damarlarımda.

Bugün
Şiirler yazıyorum hiç bitiremediğim
Hepsine seni ekliyorum
Gözlerine dalarak
Yüreğimi soyuyorum çırılçıplak
Kirpiklerinden özlemleri ayıklayıp
En güzel masalı anlatıyorum uykularına
Kanatsız kuşlar gibi
Yıldızlar kayıyor umutlarımdan
Sılama adın karışıyor.

Sana tek sözüm
Geç kalma
Beni ışığınla buluştur
Uzun cümlelerime sinen kokunla buluştur
Söz geçmez isyanlarımı
Eskimeyen sevinçlerim gibi öp
Acele et sevgili
Bir sır gibi sokul
Göğsümde soluklanan aşka
Güneşsiz uyandığım her sabaha
Yalnızlığımı okşayan kelimelerinle gel
Gel, içimdeki ayazı topla.

Zeynep Nilgün Gökçeöz