Her müşküle rağmen, şükür Tanrıya,
Kendi kararınca dönen çarkım var…
Düşmanım sayılır, haset, kin, riya,
Çünkü günah, hata, haram korkum var…

Dert etmem kendime parayı-pulu,
Zaten yalan dünya kime tapulu…
Bilirim ki insan takvayla ulu,
Ne lüks bir arabam, ne de kürküm var…

Dünyanın düzeni oyun üstüne,
Kasabın hesabı koyun üstüne.
Çullanamam haksız payın üstüne,
Kanaatle akan, nasip arkım var…

Sarmış mülk yurdunu koyu bir duman,
Tanımaz had-hudut, menfaat uman.
Bana göre değil, entrika, dümen,
Ne cambazlık yetim, ne de sirkim var…

Anadolu’m tam bir kültür engini,
Yeryüzünde bulmak zordur dengini.
Dinledikçe oldum, gönül zengini,
Ruhumu besleyen türküm-şarkım var…

Yaşarım ilahi müktesebatla,
Direnirim şerre, sabır-sebatla.
Bilirim, yiğitlik olmaz ebatla,
Yüreğimde iman adlı erkim var…

Yesevi, Bektaşi, Mevlana, Yunus,
Hepside ilimde birer okyanus…
Daldıkça yıkanır, idrak ile us,
Bu yüzden ellerden pek çok farkım var...

Çağlarca âleme nizam vermişler,
Nice zalimleri yere sermişler.
Fetih denen eşsiz hazza ermişler,
Resulün övdüğü, soyum-ırkım var…

Mürekkep eyledim alın terimi,
Onunla doldurdum hal defterimi.
Gerçi rabbim bilir gerçek yerimi,
Hak rızık üstünde evim-barkım var…

Veli BOSTANCI