Akıl nefse tutsak olmuşsa eğer,
Sen işin aslını bilsen ne yazar…
Her yer riyakârla dolmuşsa eğer,
Sen kemleri kalpten silsen ne yazar…

Menfaat radarı dünyayı tarar,
Beleş makam-mevki, para-pul arar.
Artarken doymazın verdiği zarar,
Sen pembe düşlere dalsan ne yazar…

Cüzdanı vicdana yeğleyen özler,
İzan gözlüğüyle bakmayan gözler…
Sarmışken âlemi sahipsiz sözler,
Sen kavline sadık kalsan ne yazar…

“İnsanın unvanı malla müsemma”,
Onun da kaynağı müphem, muamma…
Düzen de soyguncu oldu mu amma,
Sen rızkını kırka bölsen ne yazar…

Aşikar yanlışı üç-beş kez tekrar,
Etmektir hatayı, peşinen ikrar.
Kılmışsa gönüller şerde istikrar,
Sen musibetten ders alsan ne yazar…

Memleketin ismi, Türkiye ise,
Yakışmaz mı Türküm demek herkese.
Yeis katar çatlak sesler yeise,
Sen dostluk havası çalsan ne yazar…

Bu halden kurtuluş nerede derken,
Yeni dertler gelir, dermandan erken.
Her gün düne daha üzgün giderken,
Sen, ey Veli, gamdan ölsen ne yazar…

Veli BOSTANCI