inançsızlar masal der, sahihliğinde ısrar eder
inananlar, kehf suresini kanıt diye göstererek
güya ashâb-ı kehf denilen yedi dostla bir köpek
kâfirler ülkesinin birinde aç, susuz ve derbeder,
yüzyıllarca bir mağarada derin derin uyumuşlar
ve kurtulmuşlar ölümden, başları ucunda esen.
n’oldu canım, dinlemeye pek istekli değilsin sen.
uyku melekleri omuzlarına sıra sıra konmuşlar.
her sevişme sonraların böyle mi oluyormuş senin
böyle mi bırakıyormuşsun kendini çimen üstüne
böyle mi düşüyormuş ay, pembeleşmiş yüzüne
ve böyle mi balkıyormuş deniz köpüğü tenin?
yarıştan yeni çıkmış kısrak gibisin sırsıklam terli
hakkını vermeli elbet bu bedenin, bu bacakların
kıvrılan belin, yükselen nabzın, gerilen her damarın
maratonluk sevişmenin bedeli mutlaka ödenmeli.
yorgunluk bulutları ağır ağır eziyor kirpiklerini
gülümseyişinde bile yorgunluğun titreşimi var
fısıltıyla konuşuyor öpüşmekten bitkin dudaklar
zor duyuyorum ‘uyuyalım’ gibilerden dediklerini.

uyuyalım, damlasın yıldızlar üstümüze sedef sedef
öyle derin uyuyalım ki, kıskansın bizi ashâb-ı kehf.

_________________________
*ashâb-ı kehf: mağara arkadaşları.