10
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1581
Okunma

Kâğıt, kalem, kitaptan beni ayırma Mevlâ!
Başka sırdaşlarım yok şu dünya zindânında
Her birinden firâkım, cehennem kadar belâ
Yakma beni ne olur hüznün loş meydânında
Ölür iken üç dostum: Kâğıt, kalem ve kitâb
Helâlleşmeye gelsin, başka kimse istemem
Yoksa dinmez içimde, cehennem gibi azâb
Onlar varsa cennetten, dahi hisse istemem
Karagün dostum oldu bu ağaçtan eşyalar
Düşünce kalemlere tutundu parmaklarım
Melek gibi kâğıtlar, her gün beni oyalar
Ellerim bir kediyken onlarsa yumaklarım
Kitâbın her sayfası, rûhuma birer kanat
Kanat çırparım gece nûrefşân semâlara
Her cümlenin sonunda nokta olur kâinat
Manaları katiyyen görünmez amâlara
Bir ömür geçti gitti, inkisâr-ı hayâlle
Kâğıda kaderimi yazan kara kalemdi
Silmeye çalışırken gözlerimdeki selle
Kâğıtlarım da onu toprak misali emdi
Soner ÇAĞATAY (02:04) 30 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya
5.0
100% (12)