Akıllanmak için, yurdu itlerin
Bölmesi mi lazım Allah aşkına…
Her gün üçer-beşer koç yiğitlerin
Ölmesi mi lazım Allah aşkına…

İhlâs libasımız bin-bir yamalı,
Nefsin kölesiyiz, şerrin hamalı.
Muhteris “başların” tüm beyt-ül malı
Çalması mı lazım Allah aşkına…

Usulden mülakat, kasti ihale,
Geldi usul usul bir devri lale.
Bütün umutların sonsuz melale
Dalması mı lazım Allah aşkına…

Kumanya poşeti oldu muteber,
Kuyruk tertibine yeter bir haber.
Tahsisat kalkınca halkın ti-teber
Kalması m ı lazım Allah aşkına…

Çıkarla iç-içe girince iman,
Din taciri çıktı nice “Müslüman”.
Münafık “yobazın” azdığı zaman
Gelmesi mi lazım Allah aşkına…

“Sıfır sorun” ile gittik bayağı,
Sonunda “dostlardan” yedik dayağı.
Gelip “Haçlıların” bin yıllık bağı
Yolması mı lazım Allah aşkına…

Getirdiler bizi garip ayara,
Çıra yak, hak-hukuk, adalet ara.
Ülkenin devasız derin bir yara
Alması mı lazım Allah aşkına…

Türk tarihi artık “lanet” bir konu,
Hapsettik töhmete “Ergenekon’u”.
Renksizin, milli renk kaldıysa onu,
Silmesi mi lazım Allah aşkına…

Prim yaptığı yerde bunca ihmalin,
Açıktır kapısı her ihtimalin.
Gök kubbenin süsü, şanlı hilalin
Solması mı lazım Allah aşkına…

Ecdada yergi var, nereye baksan,
Köksüzlük üstüne, dillerde aksan…
Son Türk devletinin yer ile yeksan
Olması mı lazım Allah aşkına…

Veli BOSTANCI