Gecenin kör karanlığında,
Yatağımın en ıslak yanında,
Uykumun en endişeli kısmında;
Bir dokunuşun sıcaklığı
Ve bir sesin,
Çığlık değil belki ama sessizliğin muhtaçlığında
Aradığım hep sensin...
Kaldırımlara yağmur,içime hüzün yağdığında;
Gözlerimi seller almaya başlayıp,
Yatağım daraldığında
Ciğerime bir fil oturmuş gibi
Nefes almam zorlaştığında;
Elimle yokladığım hep sensin...
Bir bardak su yudumlayıp
Bir tabak çorbaya oturduğumda,
Bir kadeh rakıyla,denize karşı efkarlandığımda;
Masamda ki mezem,
Tüm ağlamalara bahanem sensin!
Her gece küçülüp küçülüp çocuk olduğumda,
Sana koşmaya çalışırken,
Dizlerimi kanattığımda
Dizlerimi hiç dokunmadan saran sensin...

Bir gün bedenimden ufak bir yatağa kıvrıldığımda,
Düzgün bir cümle kurmaktan aciz
Ölüm bedenime haiz
Son nefesime yaklaştığımda;
İsmini söyleyeceğim yine sensin...