……………………………………………………………………………………………………………………….
Olmadı

Senden kurtulmanın tüm yollarını
Keşfi nazar etim ama olmadı
Çaresiz kıvrandım dizime vurdum
Kaderime çattım gene olmadı

Kadere çatılmaz günahkar oldum
Üzüldüm kendime kasvete daldım
Hatayı günahı ben bende buldum
Yüreğime attım gene olmadı

Yüreğime attım ya kıvırır beni
Vurur sağa sola devirir beni
Bu ne biçim ateş kavurur beni
Alev aldım tüttüm gene olmadı

Sana olan tutkum galip ateşe
Tutmaya dayanmaz ne el ne maşa
Bir bulut çekildi perde güneşe
Gökyüzünü tuttum gene olmadı

Kattım ya her yanda kaldı bir parçam
Aladağlı yeter bu kadar tamam
Haktan başkasından medet beklemem
Kırk boyağa kattım gene olmadı
.....................
İsmail Aladağlı
.....................
1956 yılında Kağızman’ın Çamuşlu köyünde doğdu. Asıl adı İsmail Kurt’tur. İlk ve ortaokulu Kağızman’da, liseyi Ankara’da bitirdi. Aşıklık geleneği ve şiirine ilişkin ilk eğitimini babası Aşık Laçin Aladağlı’dan aldı. Aynı zamanda bağlama çalmasını öğrenmeye başladı.

Sonraki dönemlerde yöresinden birçok usta aşıkla karşılaşıp bilgisini pekiştirdi ve kendini geliştirdi. Önceleri usta malı türküler söyleyen Aladağlı, zamanla kendi şiirlerini seslendirdi.

Türkiye’nin birçok yerinde şenliklere katıldı, yarışmalarda çeşitli ödüller aldı.
________________________________________

...……………………………………………………………………………………………………………………….
)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-226-)(-)(-)(

Deli gönül vazgeçer mi hiç senden
Aşkı zehir ettim yine olmadı
Yeter gayrı dedim geçtim bu candan
Bir kenara ittim yine olmadı

Dur dedim sevginin işgüzarına
Almadı kimseler hiç nazırına
Götürüp bir sabah aşk pazarına
Köle diye sattım yine olmadı

Bırakmadım doktor bir açık kapı
Kalmadı bir bağım koparttım ipi
Unutmak için de bir avuç hapı
Şifa diye yuttum yine olmadı

Lazımmış böylesi köpeksiz köye
Niye deli gönül geçmezsin niye
Yeter çektirdiğin hesap ver diye
Yakasından tuttum yine olmadı

Atamadım baştan ben kaygıları
Sildim lügatımdan tüm övgüleri
Hüzünlü,karışık tüm duyguları
Bir birine kattım yine olmadı

Usandım ben artık gönül restinden
Neden vazgeçmezsin bana kastından
Her akşam üzeri tepe üstünden
Güneş ile battım yine olmadı

Şeyda oldum gülde adını andım
Lüzumsuz hem yandım hemide kandım
Belki durulur da uslanır sandım
Ne acılar tatım yine olmadı

Sadık Dağdeviren
Aşık Lüzumsuz