İsminin tek harfi bile kalmasın dilimin ucunda//onu da AL…
İsmini oluşturan harflerin,kekemesi olayım…Ey YÂR...

Sözün bittiği yerden başlayalım aşk,a
Hadi önce sen anlat….
Anlatamıyorsun dimi,sadece bitti diyorsun…
Bitti..
Oysa ne çok sevmiştin ben seni,ama
Gitmiştin ve bitmiştin….

Şimdi her gece hasta muamelesi görüyorum annemden
Gelip üzerimi örtmeleri yok mu
Oğlum ateşin var,anne..
Yok anne her gece ateş mi olur diyorum, anlamıyor kadın cağız
Yüreğim yanıyor sadece…

Anne işte bu ne yorgan yastıkla,nede hekimle geçecek bir ateş değil….
Kalbim yanar dağ olmuş alev alev yanıyor
Ruhumda yitik bir aşk’ın işkence sesleri, şehrin suskunluğunu bozuyor
Haram oldu hayat,uykularımın tutunacak bir yeri kalmadı
Hep kaçıp gittiler gözlerimden,vurgun yedim yüreğimden
Vurgun yedim ciğerimden,kan revan oldu gözlerim anne…
Kan ağladım gırtlağıma kadar KAN…


Yağmur damlaları yer yüzüne yağarken,toprağa düşen her damla
Ağlaya, ağlaya kuruttuğum gözlerimden utandı
Ayrılığın adını söyleyemeyen dilim dudaklarım kanadı
Yandım ulan yandım… eğildim büküldüm
Her yerimden parçalandım bu aşka….oysa emanet etmiştim onu sana

İmla hatalarıyla dolu kalpte yazılı aşk,oysa yazıyı bozan sevgili
Şimdi hangi kalpte bozgundasın,bütün notaları bozuk çalıyor
Ama yüreğimdeki aşk..bırak yorumsuz kalsın….
İkinci el olmuş sevdan şimdi kaçıncı el olacak söylesene
Bozuk para gibi herkesin cebine koydun senli düşlerimi
Şimdi,herkes de sen varsın ‘’bende’’ yok olacaksın…
Cepten cebe girecek bütün hayallerim…..
Tıpkı sevdanı yürekten yüreğe dolaştırdığın gibi….

Kirli sözleri temize çekilmiş bir aşk’ın vedasıdır bu…
Ve ben sana son bir gayretle sesleniyorum
Aşkımın batan güneşini seyir ettiğim aşk tepesinden
Zevk geçene kadar,
Ama.. Aşk ölene kadar….eyvALLAH……



Serdar özyanız 21-eylül-2011