müntehir kelamlar sağdıç gibi düşer peşine
araziye uyumda zorlanır içindeki zevat
ne tutabilir ağzında ne çıkarabilir baklayı!
yeni yetme poştişli zılgıtlar
yeşillerin pompalıya istiftir gayrı
mailer yalancı müsvette! savaşta
- hep mavi gözlüler denk gelir şairlere! nedense-
darbımeseller künefe gibidir
tek fark sadece
üzerine, kaymak yerine gayri ihtiyari yardakçılar alır
tütün tükenirse, d o l d u r u ş a gelen kalemler revaçta...





öksüz tümlemeler nümayişe geçer
çapasını aldığında şehirler
en çok bu vakit tokatlar yalnızlık
-nedense en özgün şarkıları hep karanlıklar söyler-
son vahası da zehirlenince hele
tümceler, kadehler takatten kesilince
gece tarifesiyle çullanır gün!



sonrası,
sen kendine iyi davran, iyi düşündür
gerisi lafazanlık, gerisi boş hükümdür
yetinmek zaten yetimin işidir!

say bakalım şair;
ki; bu kaçıncı ölüşündür!..



saf saf birikir barutu ıslak aforozlar
kurgularası bir çatışmadır şiir yazmak
hani, dünyan yıkıldı ya
hani terk etti!
_iki elveda arasında yaşamaya alışmaktır biraz da yazmak-
-milyonlarca gelip giden vardır halbuki evrende
Chiang’in terkinden Alyoşa’ya ne-
çok sonra anlarsın
ki; kimin umurunda o senin dünya yerlerde!



evet
cinai bir misillemedir aslında şiir
yarısı şirke bulalı, yarısı sirkeli zehir
elmayı yediğini yazar mısın?
ya yere düşürdüğünde! bin küfür!


e l l e r i n boşalınca dolar işte kalem ellerine
önce yok dersin!
ben kovdum!
zaten anlaşamıyorduk!
filan gibi!
gururundan kötü yazan şair yoktur bir de!
-ya da tersi-
ama, nahır devesi gibi tutar inat ellerinden
ve işte ondan
her şair birazdan fazla yalan söyler!..



’’bir şair neden yazar’’ en zor soru budur
cevabı ise içinde!
n e d e n yazar şair!
zaten çözümünü bilse yazmak neyine!



ve her satırı cinaî bir varakadır
ve düşer geleceğin şeceresine
ve her unsur bir gün döner yerine!
-öyle umulur ya filmlerde de-
müntehir bir hazırlıktır
ya daracağına
ya o g e l e c e ğ i n ellerine!..




ToprağınSesi




.