11
Yorum
4
Beğeni
0,0
Puan
1217
Okunma
Taşan cemreler
Kuytusundan kabaramasın ,
Derinleri ok olup delen gözlerinin
Darılma ki yarınlara sımsıkı kucaklasın…
Dolmuş sağanaklar tutsak toprağında,
Taşacaktı elbet
Ve kusacaktı içindeki isyanları.
Ürkme!
Sensin o…
Hükmü kalmayacak bu günlerin gülümsemesini,
Kondur kıvrımına dudağının.
İnsan denen nankör gör
Ne kadar kör.
Kokusu nemli,
Yakar misk-i amberin şevki raks ederek eteklerinde.
Bin bir ezgi çığırır ,
Yaşanmamış o en güzel mevsiminde açarak kollarını.
Ömrün fecridir şimdi bu vakit,
Her gün kucaklanıp
Yarınlarla sarılacak kanayan yaralar…
Bir rayihadır yegâne yadigâr saklı baharlarımdan.
Hayal meyal hissedilen
Yumuk gözlerimin derininde,
Ve inadına tebessüm kondurur yüzüme,
Değişerek aynı kalmanın
Tadı dimağımda…
Canan Korkmaz
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
