Anlatacak bir şehrim yok doğrusu
şehirsiz haramiyim yine işport/acılar tablasında
kesif köşkümün duvarları
sermayem
gözlerim,yamalı gönlüm
yarım yamalak din(i)dar ellerim
tutunmuş uçuşan eski sayfalara...

Dostum;Çehrene değmiş gülüşleri
avuçlarımda biriktiriyorum
artık senliliği değil
Sensizliği arıyorum
prangalı kederim Harputa,Hafıza çekiyor yine...

Toprak olmalıyım en adisinden
çiğnenmeli cünüp mevzilere
zünüb tütsülü gözsularımda
dokunaklı bir nota
Evvah akşamlarım kırmızı gül demet demet’i çalışıyorum...

çalamıyorum pek,
zaten dikişlerim tutmuyor
iblisoğlu vakitlerime Ademi acziyyetimi sunuyorum
başım sumak kokulu öne düşünce
Aslında Rahim’den düşünce
birahme kaldı yüzüm senelerce
ve eşkiya kesildim masum can kırığı irademin
melekçelerine...

Doğruluyorum hedef hiçlik
heplik karkaşasından sıyrılarak
kavisli ruhumun engebeli yoluna
çıkmamak üzre giriyorum
ölülerimi ölülerim gömsünler
Hayal/etlerimi Rabbime devrederek
Doğruluyorum...
(kalpler ancak Allahı anmakla mütmain olur!)