7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1192
Okunma
tükürdüğüm "bu" hayatın içinde
küskün ve ürkekce
çaresiz
ve sessiz
ve daha çok
çocukluğuna kızan
öfkelenip yüreğini sıkan
bir küçük adam olarak
"o" na "bu" na sataşarak
küfrederek yüzlerine
tebessüm içinde
"baş"ı çekiyorum
emanete hıyanetin
cep defterinde
neredeyseniz çıkın ortaya
simit sevinci çocukluğumun
eti senin
kemiği benim emanetçileri
nerede kitap
nerede kürsü
neredesiniz siz
bir ağılda güdüldüğüm
diz dize
falaka demirli
narçubuğu damgalı
suçlu çocuklar nerede
neredesiniz
alın işte
bu et
bu kemik
bu umarsız çocuklar sizin
...
"elif" ten ötürü
elifinize bakarak
çocukluğumu uzatıyorum
nevzat kırkpınar
08 / 77
Cevap Yaz