Kaysʼın yanına gelir, sessizce birgün Leylâ
,Leylâ Leylâ!ʼ diyerek inlemektedir Mecnun
Semâda sadâ bulur, aşktan sudûr vâveylâ
Kara kız figânını, dinlemektedir memnun

Kor gibi yüreğine, buz koyar kara Leylâ
Mecnûnʼun ateşini birazcık söndürür bu
,,İşte ben geldimʼʼ dedi ona bir ara Leylâ
Nazarını çekmedi, bir ân dahi mahbûbu

Leylâ hep ısrâr eder kalbi yanık Mecnûnʼa
,Ben senin sevgilinim, arzu ettiğin Leylâʼnʼ
Fakat Kays kafasını, kaldırıp bakmaz ona
Ve şunu der: Gözümün önünden çekil elân

,,Bendeki aşkın beni, öyle meşgul etti kiˮ
,,Seni sonunda bana unutturdu ey Leylâ!ˮ
,,Şu rûhumu kendine, öyle bir kul etti ki!ˮ
,,Beni affetsin beni mahşerde yüce Mevlâˮ

Soner ÇAĞATAY (13:47) 9 Eylül 2011 / Wuppertal / Almanya

Kelime:
sudûr: ortaya çıkan
vâveylâ: feryad, çığlık
elân: şimdi
Kays: Mecnunʼun gerçek adı