BİR ERKEK

Bir Temmuz akşamında, bir gülün fidanında
Sırılsıklam gözlerimde yaşlar damladığında
Uzatınca ellerimi tutacak sandığım
Sen miydin yanımdaki, adını andığımda.

Göremeyen gözlerimin açmayan perdesiydin
Hissetmeyen kalbimin duyulmayan sesiydin
Bir adım ötemdeki ulaşılmaz varlığım
Söylesene sevgilim ruhumdaki sen miydin?

Ellerin sanki bahar avucumda duruyor
Bedenime sımsıcak gözlerin dokunuyor
İçimdesin bembeyaz gelinlikle sardığım
Varmışsın sanıyorum, yokluğun acıtıyor.


…………………



VE BİR KADIN

Ne Temmuzlar, ne baharlar kaldı
Her baharım açılmayan güllerimle hazana vardı
Ellerim daima boşluğu sardı
Sol yanımı sorma, orası hep boş kaldı


Gözlerin görmezdi
Kalbin hissetmezdi
Sessiz çığlıklarımı kulakların asla duymazdı.
Sanma gözyaşımı silecek birine
Ben hiç ihtiyaç duymadım.
Duydum ama sen hep yoktun;
Söz yaşlarım ki hep içime aktı
Geceler yıldızlar dinledi kadere şikâyetimi
Ruhuma bir şefkat eli dokunup da
Hicranını dindirmedi
Çok uzaktın bana
Ruhun ise kuru kalabalık
Çok meşguldün yıllar boyu…
Sanmıyorum
Yokluğumu fark etmiş bile olamazdın.



Ellerimde nice baharlar soldu geçti
Gözlerim ki hep yıktığın viraneye baktı
Bakışlarımdaki sevgi bir kara taşa döndü
Bembeyaz gelinlikle sardığın
Sonra bir kenara fırlatıp attığındım
İçimde nice aşklar öldü
Nice heveslerim başlamadan bitti
Ruhumda heyecanlarım tükendi
Yaşama sevinçlerim yerini yeise terk etti.



Şimdilerde soruyorsun
Var mısın Yok musun?
Ben bile bu suale cevap veremiyorum
Çok acı ama işte gerçek; sen de biliyorsun
Var mıyım yok muyum?
İnan artık ben de bilmiyorum…
Yaşam öyle kanattı ki
Gülmeyi beceremeden tükendi geçti ömrüm
Artık bil ki;
İstesem de gülemiyorum...



Perihan TUNÇOK KILIÇ
Esmize İZMİR
13.9.2011