2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1066
Okunma
aynadan atlıyorum
penceresiz şehirde
ölmüyor çoğalıyorum
kendimde öle öle
yitirdiğim tüm çocukların
ellerinde birer çivi saklı
hüzünlü resimlerden çalınmış
infaz edilenleni duvara diken
farzet ki hiç yaşayamadık
ellerimiz dünyayı taşıyamadı
ezilen insanın kanlı beşiğini
sessizliğimizin ebesi salladı
mezarlar sadakatsiz anamız
ruhların bekaretini verdiği yer
ağlayışlarda yüzen genelev
başkasının merdivenidir yokluğa
varolmadan suretimizi öldürdük
aynalar sahipsizliğimizin denizi
kanlı çirkinliğimizi yıkayamadan
çiçeğin sapsarı rengiyle güldük
aynada yürüyen insan
zamanın yüküyle ilerler
yaşlılık çizgilerine takılır
bir mayın patlar
ve sadece çiçekler savrulur
5.0
100% (2)
Cevap Yaz
