1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
985
Okunma
gölgemin düştüğü her yer mezarım
yalnızlık kokan iskeletim
kül bahçelerinde ölüme söbe
ey karanlık yanım
tanımadığın tüm mezarları seviyorsun
parmaklarımın saklayamadığı yaşam
ne çok acıyı metres tutuyor
belli ki bakire kalan gökyüzü ile
nefes alamayanları ihanete ittim
affedin
arzuladığım tüm denizlerin
yasaklanan her yerine nehirim
kanın suyu öptüğü an
suyun elleriyle yüzüm dans etsin
ağladığımı hiç gizleyemedim gölgem
öldüğümü de
gökyüzü
küllerimin kalkmasıyla başlıyor
susan kentlerin
her penceresinden kanatlanan yalanlar ile
bin bir gözüm taşlanıyor
kurşuna dizilen mutluluğu hiç görmedim
yeter
yeter artık şiir
sözlerimin varolmaması beni ürkütüyor
hazırlıklı değilim bunca yalana
acaba gölgemi kurşunlasam
yaşayabilir miydim
denemeliyim...
-şiirsizlik
5.0
100% (3)
Cevap Yaz