I

Çıplak bir harf,
Çıplak bir şiir,
Çıplak bir yaşam,
Gözlerimi kapadım,
Açtım ruhumu,
Çıplak bir yol...

Çömeldim,
kavuşturdum ellerimle yüzümü,
çıplak bir oda...
Şehvetin çıplak hali...

Bu gramer insanı çıldırtır...
Uzağa uzanıyorum,
Uzağa sokuluyorum,
Uzağa en çıplak rüyamı hediye ediyorum,
Çırılçıplak bir melankoli benimkisi...

II

Ellerimi uzatıp da,
ellerimin kavuşmama ihtimalini,
bilse de ürkek yazgım,
ellerim yine,
uzanacaktır yazgımın arzuladığı çıplaklıklara,
ellerim yine uzanacaktır,
duygularımın dikensiz kıyısına…

III

Göz yaşlarım birikseydi eğer bir yürek içinde,
çoktan batmıştı ağırlığını taşıyamayıp umutlarımın dibine…
Yazgım böylesine soyunukken,
Ve bu kadar incinmişken renksizliğe bandırılmış fırça darbeleriyle…

IV

Bakire yaprakların damarlarında gezinirken düş damlacıkları,
Ağaç ve kökü birlikte mırıldanıyor,
Biz bu doğacak sancıya kefiliz diye…

V
Ancak kalbime saplanan umutsuzluğun öldürebilir beni...

Bana dolan...
İyice dolan..

Yalan dolandan değil.
Gerçekten dolan...


Kavra...
Ağlayana kadar sarıl geleceğime...
Ki,
Mahrem kokulu bir mevsim düşsün içimize.


Oktay Coşar