Bütün kuşları sana gönderdim
Bu şehrin çocuklarını, kanatlarına takıp
Ellerinde gümüş balonlar, içimi gören aynalar
Gamzesi yağmurlu leylalar, çölün kıyısında
Kristâlleşti ağlayarak tuttuğun kelebekler
Uzun saçlı düşmelerin Ah ! Süveyda
Yanılsamaların, cüce gölgeler arasında
Yalancı ruhlarla yüzünü, ay ışığına tutanlara
Kapat kapılarını kayıp kentinin, göğe bak
Biliyorum, seni anlayacak yaşta değil dünya...



Kalbi duran eşikte öpülür en güzel düşler
Gece gizlice saklandığın yüzüme her baktığında
Çıkar çocukluğunu yastık altında sessizce
Çocukluğuma, elim sende, elim sende, elim
İşte ateşi bulan benim, yanan da bir aşkta
Hadi gel bu masalın en güzel yerinde ölelim.



Vazgeç küçük harfli sevdalardan-
Diyedir büyüttüm adını her şiirde
Yalan, ardındaki bütün aşklar mecâzi
Unut yanlış yazılmış öyküne esareti
Orda arşipel bir maviye dokun ve gel
Çok uzak değil yağmur aç avuçlarını
Ruhuna dokunsun bırak adsız bir el



Bu yüzden kirpiklerine tutunan dünya
Düşsün şahdamarlarından kendi içime
Büyük harflerle yazdım adını kanım siyah
Aşk birdir olmanın büyüsü ah...


Çok hüzünlü bir oyunda, Timsahların ağlayışna
inanma ...













CC_


Köln/Mülheim
Bir bayram günü/