Bizim çocuklar koşuyor
Koşuyor öpmek için elleri,
Şekeri yemek için,
Parlak ayakkabı giymek için,
Kapıları çalmak için..

Öpüyorlar üzeri kabuk bağlamış eli kutsal sayarak,
Öpüyorlar ak tenli analarının kömür karası mübarek ellerinden,
Öpüyorlar isimsiz mezarları ana,bacı,baba,kardeş bilerek.

Çocuklarımız büyüyor
Gözleri renk değiştirerek,
Yürekleri hafiflerek sert adımlarını,
Yarınları güzel düşlereyek,
Düşünerek büyüyorlar.

Büyüyor benim çocuk,
İstanbul’u tanımadan,
Görmeden daracık sokakların yoksullarını,
Değmeden baba eli yanaklarına,
Aç karnı arzuladığında ak sütü akşamüzeri,
Hızla alıp vererek nefesini büyüyor..

Benim çocuk koşmuyor,
Yalnızca kulak veriyor koşanların sesine,
Ve güneş henüz göstermeden kendini,
O görerek büyüyor anasının ağlayan matemini..

Koşacak benim çocuk birgün,
Adaleti almak için adaletsizlerden,
Öpmek için sevdiği kızı yüreğinden,
Ve bayram sabahı tutup ak ellerinden,
Getirmek için kapıma yada yoksul soframa....