2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
3913
Okunma
Kobanê
Kanayan yaralarımın
Direnen kenti.
Boyarken ışıkları kan
Kendi ürkek sesiyle,
Onüçünde bir delikanlı
Acının başkentinde
Aykırı ıslıklar eşliğinde
Yumruklayarak geceyi
Yürür zulmün üstüne.
Kobanê
Anaların öfkesi,
Çatlayan güneşi
Bir fidan gölgesi gibi
Taşır omuzlarında
Ve o vakit
Yarının barikatı
Kurulur çocukların sofrasına.
Kobanê
Duyduğun bu ses
Bir zafer türküsü gibi
Ölümüzün sevincini
Ulaştırır dağlara
Dağlarda savaşan
Yürekli Beritan’lara..
Kobanê
Üşüyen kentim,
İçimdeki dirençle
Nemli toprağını harmanlayıp
Yiğit bir şiir iletiyorum sana
Ve o tarihin atlasın da
Özgür bir gül sunuyorum avuçlarına.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz