Kim bilebilirdi ki? Duygularımı düşüncelerimi kim ?.
Yüreğimin yangın’ını dışa vuramıyorum ki.
Açtım ellerimi semaya yalvardım yüce Allah’ıma !
Daha erken. Yarab dermansız dert verme diye ablama.

Daha hayatının baharında neşeli cıvıl cıvılken
Böyle bir dertle muhatap oldu. Eyvahh daha çok erken
Henüz çocuğunun çoluğunun mürüvvetini görmemişken
Elveda dedirtme. Yarab kudret sendeyken.

Ne yazık ki söyleyemedik ona kendi derdini
O garibim iki gündür yemeğe başlamış iyi hissediyormuş kendini.
Halbuki dermansız ayaklarının iki merdiven çıkacak takat’i yokken,
Yinede umutlarıyla iniyordu, tekerlekli sandalyeden.

Allah’ım ne olur dualarımızı niyazlarımızı boşa çevirme.
O bizim bir tanemiz bağışlarsın inşallah onu bizlere,
An ve an aklımdan hiç çıkmıyor ürperti geliyor içime,
Onu kaybetmenin korkusu sarıyor bütün benliğimi.
Daha şimdiden yanıyor içim hayalinde bile oluyorum harap,bitap.
Ömrüne ömür diliyorum ayırma bizleri ne olur. Yarab.

Umutlarım yeşeriyor.içimde taze tomurcuklarla,
Sen geliyorsun gözümün önüne gülücüklerinle kahkahalarınla
Bu derdi de aşacağına yürekten inanıyorum.
Bilirsin yüreğimin yufkadır.Ağlamıyorum inadına direniyorum.
Yine gelecektir.O mutlu neşeli huzurlu eski günlerimiz.
Hepimiz Allah’ımıza dualar ediyoruz.Geçecek inşallah, bu kötü günlerimiz.



Ercan GÜLÜNAY
İSTANBUL 24/08/2011
Saat:06.50