KÜSKÜNÜM SANKİ HAYATIMA
İsyan sayma yarabbi içimdeki dağ gibi büyüt’tüğüm nefretimi
Küstüm insan gibi görünüp hayvan gibi terk edilen iffeti
Sebebsiz mi ? sanırlar akıttığım gözyaşlarımı geçirdiğim cinneti
Ben ne yaptımsa yaptımsa karşılığında gördüm hep ihaneti

Dünya denen kahır topunda bir yaprak misali savruluyorum
Güneşi görme’den kor ateş gibi yanıyor kavruluyorum
Gücüm tükeniyor ferim kalmıyor damarlarım tıkanıyor yıkılıyorum.
Prangalar vurulmuş karabansanlar gelmiş sanki tüm benliğime
Hasretlerim sarıyor dört bir yanımı eziliyorum,daralıyorum

Ben neydim ya diyorum bir zamanlar yerimde duramazken
Sizler sanmayın ki ? Yaşlandı eskidi vücudum, çıkar yol bulamazken
Eski bir hikayemdi ay sürekli çıkar gece’den doğardı güneş’im
Biz neler gördük neler yıktı be bizi bu keder kardeşim

Tükendim dünden bu güne anlatacak çok şeyim var aslında
Umutla yaşadığım günlerde kaybettim beni olamadım farkında
Ömürde yalanmış gönülde meğer onlarda olmazsa insan neyi sever
Kim ki ? aldanır tapar dünya malına oda en sonunda dizlerini döver

Ercan GÜLÜNAY
İSTANBUL 08/Aralık/2013